Schaliegas in Nederland

De situatie in Nederland

In Nederland hebben we ook aanzienlijke voorraden aan schaliegas en olie. Gasmaatschappijen kunnen, zoals al is vermeld, boren en de kosten deels declareren bij de overheid. Dit maakt het natuurlijk erg aantrekkelijk om te experimenteren en dus proefboringen te gaan doen om een beter beeld te krijgen van de omvang van onze gasvoorraad. De overheid kan hier van profiteren als de geschatte voorraden inderdaad zo omvangrijk zijn. Dit komt onze geopolitieke situatie alleen maar ten goede!  Zoals te vinden is op de antischaliegas site:

‘De Rijksoverheid heeft al meerdere opsporingsvergunningen voor onconventionele fossiele brandstoffen afgegeven, die ook voorzien in proefboringen. Het gaat om de volgende vergunningsgebieden:
                -Brabant – in Noord-Brabant, aan Brabant Resources (dochteronderneming van het Britse Cuadrilla             Resources Limited), voor schaliegas en -olie;
                -Noordoostpolder – dit gebied beslaat de gemeente Noordoostpolder, vergund aan Hardenberg    Resources, ook een dochteronderneming van Cuadrilla, voor schalie- en steenkoolgas;
                -Peel – in De Peel (Noord-Limburg), aan DSM-dochter Hexagon Energy, voor steenkoolgas.’

Hier komen nog talloze aanvragen bij voor andere gebieden in Nederland. Gelukkig meld de site ook dat het ministerie van Economische Zaken, Landbouw & Innovatie aan heeft gegeven geen vergunningen meer te verstrekken, omdat ze eerst een onderzoek naar de effecten van schaliegas en steenkoolgas willen afronden. Als extra voorwaarde heeft het ministerie aangegeven dat er geen proefboringen mogen worden gedaan, tot het einde van het onderzoek (eind 2012).

Bovenstaande geeft aan dat wij in Nederland, net als in andere Europese landen, voorzichtiger zijn betreffende schaliegas. We willen eerst gedegen onderzoeksresultaten en een kosten/baten analyse voordat we grootschalige boringen laten doen. Daarnaast zien we veel burgerinitiatief: de oprichting van de antischaliegas lobby is een mooi voorbeeld. Een ander voorbeeld  zijn de vele Kamervragen die er worden gedaan, waarbij niet alleen de regering, maar ook andere volksvertegenwoordigers hun zorgen uiten over deze energievorm.

Dit heeft geleid tot een hoop verschillende manieren waarop de burger informatie kan inwinnen over schaliegas. Ten eerste begin ik bij de voornaamste informatieverschaffer van Nederland: het nieuws (de NOS). De NOS heeft in de loop van 2011 en 2012 verschillende items gemaakt betreffende schaliegas en de risico’s daarvan. Een paar seconden zoeken op de NOS site geeft meteen een twintigtal items over schaliegas.

Ook is er op de site van de Rijksoverheid veel informatie beschikbaar voor de bezorgde burger. Het eerste wat de overheid meld bij het item ‘schaliegas’ binnen ‘gaswinning en gasinfrastructuur’ is het volgende:

‘Het kabinet wil de Nederlandse gasvoorraden maximaal benutten en kijkt dus ook naar schaliegas. De winning van schaliegas is omstreden vanwege mogelijke milieugevolgen. Daarom laat de Rijksoverheid de risico’s terdege onderzoeken voordat bedrijven kunnen doorgaan met (proef)boringen.’

Het is duidelijk dat wij veel terughoudender en veel transparanter zijn dan de Amerikaanse overheid in de documentaire van Tegenlicht, elders op deze blog!

Ik eindig met een ander sterk voorbeeld, wederom aangedragen door de site van de antischaliegas lobby waarbij de burgers en bedrijven samenwerken tegen de proefboringen:

‘In Boxtel is de eerste aanvraag voor een omgevingsvergunning door Cuadrilla voor het inrichten van een terrein voor een proefboring naar schaliegas door de rechtbank vernietigd. Dit gebeurde naar aanleiding van bezwaren van de Rabobank (die op een aangrenzend terrein een trillingsgevoelig datacenter bezit) en buurtbewoners. Na het vonnis van de rechtbank heeft de gemeente Boxtel zijn medewerking ingetrokken en heeft Cuadrilla de aanvraag ingetrokken, hoewel het bedrijf in principe een nieuwe aanvraag kan indienen. Ook de nabijgelegen gemeente Haaren, waar Cuadrilla een proefboring voorzien had maar nog geen aanvraag voor een omgevingsvergunning heeft ingediend, heeft inmiddels verklaard hier geen medewerking aan te zullen verlenen.’

Deze rechtszaak heeft veel aandacht van de media gekregen, zoals terug te vinden is in de verschillende databanken van zowel de NOS als ‘Omroep Brabant’, ‘de Volkskrant’, ‘Trouw’ en andere gezaghebbende (lokale) media. We kunnen nu dus concluderen dat de Nederlandse bevolking niet zit te wachten op de winning van schaliegas, en dat de overheid voorlopig de burgers op een bescheiden manier bewaakt van de gasreuzen.